جراحی پستان و سرطان سینه دکتر امیر بهزادی

جراحی مرسوم برای سرطان پستان اولیه عبارت است از جراحی استاندارد حفظ پستان (standard breast-conserving surgery; S-BCS) که هدف آن حفظ حداکثری از بافت پستان است. برای زنانی که در مقایسه با اندازه پستان‌شان تومورهای بزرگی دارند، حفظ پستان می‌تواند دشوار باشد در عین حال که اطمینان حاصل شود تمام تومور برداشته شده و ممکن است به این معنی باشد که انجام ماستکتومی لازم است. مهم‌ترین بخش درمان جراحی برای سرطان پستان، خارج کردن تمام سرطان است. در سال‌های اخیر، از تکنیک‌های جراحی پستان با روش اونکوپلاستیک برای حفظ پستان و در عین حال برداشتن سرطان پستان با استفاده از اصول جراحی پلاستیک استفاده شده و نتایج زیبایی بهتری به همراه دارد. جراحی حفظ پستان با روش اونکوپلاستیک (oncoplastic breast-conserving surgery; O-BCS) نیز ممکن است منجر به رضایت بیشتر بیمار و کیفیت بهتر زندگی وی شود.

انواع ماستکتومی

ماستکتومی انواع مختلفی دارد. آنها عبارتند از:

ماستکتومی توتال یا ماستکتومی کامل (ساده):

این عمل جراحی شامل برداشتن کل پستان است اما عضلات زیر پستان و غدد لنفاوی را دست نخورده رها می کند.

ماستکتومی دوبل:

این جراحی شامل برداشتن هر دو پستان است. اگر ویژگی های ژنتیکی نشان دهنده خطر بالای سرطان پستان باشند ، معمولاً این جراحی به عنوان یک اقدام پیشگیرانه صورت می گیرد. از این رو به آن ماستکتومی پیشگیرانه نیز گفته می شود.

ماستکتومی رادیکال:

این عمل جراحی شامل برداشتن کل پستان ، غدد لنفاوی زیر بغل و عضلات دیواره قفسه سینه می باشد.

ماستکتومی رادیکال اصلاح شده:

این عمل که با نام ماستکتومی رادیکال تعدیل شده نیز شناخته می شود شامل برداشتن کامل غدد لنفاوی پستان و زیر بغل توسط جراح است اما عضلات دیواره قفسه سینه دست نخورده باقی می مانند.

ماستکتومی محافظ پوست:

این عمل شامل برداشتن بافت پستان و نوک آن توسط جراح است اما پوست را دست نخورده باقی می گذارد. جراح همچنین در حین عمل ، پستان را بازسازی می کند.

ماستکتومی محافظ نوک پستان:

این روش نسبتاً جدید است که بر سالم ماندن پوست ، نوک سینه و بافت محیطی پستان تاکید دارد.

جراحی حفظ پستان

روش های کم تر تهاجمی که در مجموع تحت عنوان جراحی محافظت کننده از پستان شناخته می شوند گزینه ای دیگر برای بسیاری از افراد با تشخیص سرطان پستان به شمار می روند. نمونه هایی از این روش ها عبارتند از:

لامپکتومی:

عمل لامپکتومی شامل برداشتن تومور و بافت اطراف توسط جراح است ، اما پستان ها به طور کلی دست نخورده باقی می مانند. ممکن است فرد به پرتو درمانی و همچنین جراحی نیاز داشته باشد.

کوادرانکتومی:

به این نوع جراحی ، ماستکتومی پارشیال ، ماستکتومی جزئی یا ماستکتومی ناقص گفته می شود. این روش شامل برداشتن بافت پستان بیش از لامپکتومی است ، اما جراح همچنان بیشتر بافت پستان را سالم نگه می دارد.

ماستکتومی محافظ پوست:

این روش جدید شامل حفظ پوست پستان و بازسازی سینه ای با ظاهر طبیعی تر است. تنها در صورتی که هیچ سلول سرطانی نزدیک به پوست نباشد ، این جراحی امکان پذیر است.

جراحی لامپکتومی چگونه است ؟

در جراحی سرطان سینه یا لامپکتومی پزشک، سرطان و بخشی از مرز توده ی سرطانی را برمی دارد. در برخی از مواقع پزشک همه یا بخشی از غدد لنفاوی زیر بغل را بر می دارد و برای بررسی بیشتر آن را به آزمایشگاه می فرستد. آزمایشگاه توده های سرطانی را بررسی می کند و اگر در مرز سرطان توده ای مشاهده نشود به منزله ی این است که امکان تشکیل مجدد سرطان و عود آن ضعیف است. بدین ترتیب نیازی به جراحی های بیشتری وجود ندارد. بسیاری از بیماران از بابت جای زخم جراحی نگرانی های دارند. جای زخم بر روی سینه و زیر بغل شما باقی خواهد ماند البته چنانچه لباس زیر داشته باشید زخم سینه قابل مشاهد نیست. این زخم با گذشت زمان کمرنگ می شود. برخی از پزشکان برای این که میزان اثرات زخم و اسکار آن تا حد زیادی کاهش پیدا کند جراحی را حول ناحیه تیره ی پستان انجام می دهند. در این ناحیه زخم زودتر ترمیم می شود و اسکار کمتری تشکیل می شود.

در روش عمل سرطان سینه برداشتن کل سینه جراحی ماستکتومی نامیده می شود. چنانچه بیمار دارای شرایط خاصی باشد که عبارتند از:

• بیمار یک توده ی سرطانی بزرگ در وسط یک سینه ی کوچک داشته باشد.
• توده ی سرطانی در بخش های دیگر سینه دیده شود.
•  بیمار از قبل برای درمان سرطان سینه از روش رادیوتراپی سینه استفاده کند. پزشک روش جراحی ماستکتومی را پیشنهاد می دهد.

چنانچه به علت سرطان سینه بافت سینه به طور کامل برداشته شود. پزشک برای بازسازی سینه از بافت های قسمت های دیگر بدن و ایمپلنت برای ایجاد سینه ی جدید استفاده می کند. چنانچه بیمار شرایط مساعدی داشته باشد پزشک بلافاصله پس از ماستکتومی عملیات بازسازی سینه را انجام می دهد. در برخی از موارد ممکن است با توجه به نظر بیمار بازسازی چند ماه تا یک سال به تاخیر بیفتد. چنانچه بیمار از روش بازسازی سینه استفاده نکند می تواند از پروتز های نرمی که کافی نامیده می شود برای قرارگیری در لباس زیر خود استفاده کند.